เราก็ไม่ใช่เราอีกแล้วจากนี้
คำว่ารักเริ่มแปรผันไป
ฤดูหนาวปีนั้นมีเธอข้างกาย
แค่ได้คิดถึงพอได้เพียงสุขใจ
เธอคงพบกับใครที่ไม่ใช่ฉัน
คนคนนั้นหวังว่าจะรู้ใจ
เก็บของขวัญทุกชิ้นที่เธอให้กัน
ทุกๆ อย่างของเธอยังจำขึ้นใจ
แค่เพียงคนที่เรารักไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ทุกๆ อย่างกำลังลบเลือนจางหาย
ยังไม่พร้อมเป็นเพื่อนเธอ
ฉันต้องทำเป็นเหินห่าง
จะให้คบกันไปอย่างนั้นได้ไง
หวังว่าถ้าได้เจอนั้นเธอจะยังไม่ลืมฉัน
คนรู้จักจะยิ้มให้กันได้ไหม
แผลมันเจ็บไปทั้งตัว จะไม่มัวรักษาใหม่
เพราะว่าฉันคงไม่ย้อนคืนกลับไป
เธอคงพบกับใครที่ไม่ใช่ฉัน
คนคนนั้นหวังว่าจะรู้ใจ
เก็บของขวัญทุกชิ้นที่เธอให้กัน
ทุกๆ อย่างของเธอยังจำขึ้นใจ
แค่เพียงคนที่เรารักไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ทุกๆ อย่างกำลังลบเลือนจางหาย
ยังไม่พร้อมเป็นเพื่อนเธอ
ฉันต้องทำเป็นเหินห่าง
จะให้คบกันไปอย่างนั้นได้ไง
หวังว่าถ้าได้เจอนั้นเธอจะยังไม่ลืมฉัน
คนรู้จักจะยิ้มให้กันได้ไหม
แผลมันเจ็บไปทั้งตัว จะไม่มัวรักษาใหม่
เพราะว่าฉันคงไม่ย้อนคืนกลับไป
แค่เพียงคนที่เรารักไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ทุกๆ อย่างกำลังลบเลือนจางหาย
ยังไม่พร้อมเป็นเพื่อนเธอ
ฉันต้องทำเป็นเหินห่าง
จะให้คบกันไปอย่างนั้นได้ไง
หวังว่าถ้าได้เจอนั้นเธอจะยังไม่ลืมฉัน
คนรู้จักจะยิ้มให้กันได้ไหม
แผลมันเจ็บไปทั้งตัว จะไม่มัวรักษาใหม่
เพราะว่าฉันคงไม่ย้อนคืนกลับไป
เพราะว่าฉันคงไม่ย้อนคืน กลับไป